با سلام و ادب خدمت تمامی سخن‌دوستان نیک‌اندیش

پیش از هرچیز از ایستایی در ارائه مطالب جدید فروتنانه پوزش می‌طلبم.

باری، نگارنده مدتی به دلیل عزیمت از تهران به شهر قلمدانهای مرصع، نیشابور، و کشاکش اداری و کاری فرصتی نیافت تا به سخن‌سرا سری بزند. این عزیمت کاری و اداری که همواره در آغاز با مشکلاتی همراه است اکنون آرامشی نسبی یافته و فرصتی به این حقیر داده است تا مانند گذشته محفل گرم سخن را با دوستان صاحبدل برپا دارد. هر چند رفت و آمدهای پی‌درپی نویسنده میان نیشابور و سبزوار، شهر اندیشه‌های سترگ اندیشمندان بزرگ، هنوز وقت‌سوز و فرصت‌ستیز است ولی به هر روی هیچ یک از این عوامل مانع ارتباط نوشتاری با دوستان و همگنان نخواهد شد.

با اینکه دست سرنوشت، نویسنده را به سرزمین مادری، دیار آزاداندیشان و بستر تاریخ ایران، خراسان پرتاب کرده است اما همچنان به ایام خوش گذشته در دانشکد? علوم حدیث می‌نگرد و به امید روزهای غرور آفرین آن دوران و بیم از فراموشی حضور سبز دوستان آن سامان می‌اندیشد:ایام خوش آن بود که با دوست به سر رفت      باقی همه بی‌حاصلی و بوالهوسی بود

با این همه

چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدی است            آن به که کار خود به عنایت رها کنم

امید آنکه در دور? پیش‌ رو بیش از پیش در ارتباط با مخاطبان و دوستان سخن‌سنج باریک‌بین و مهرآیین به گفتگو بنشینم.